Stan alarmowy w służbie zdrowia: Fakty, liczby i wyzwania w Belgii

W ostatnich latach służba zdrowia w Belgii znalazła się pod ogromną presją, a najnowsze badania wskazują, że coraz więcej pracowników medycznych zmaga się z ryzykiem wypalenia zawodowego — to nie tylko osobiste wyzwanie, ale realny problem systemowy.

• Według danych opublikowanych przez RIZIV/INAMI i media, ponad 125 000 osób w Belgii było niezdolnych do pracy przez co najmniej rok z powodu wypalenia zawodowego lub depresji pod koniec 2022 r.

  
  

• Wśród personelu medycznego przeprowadzono badanie w trzech belgijskich szpitalach, które wykazało, że 26% respondentów znajduje się w grupie wysokiego ryzyka wypalenia, a kolejne 22% w grupie średniego ryzyka.

  
  

• Analiza dotyczyła również pielęgniarek pracujących w oddziałach intensywnej terapii i oddziałach ratunkowych: przed pandemią część z nich (51%) była już w grupie wysokiego ryzyka, a po dwóch latach liczba ta wzrosła do około 67%.

  
  

• Główne czynniki podnoszące ryzyko wypalenia to: znaczne zwiększenie obciążenia pracą — np. wśród pielęgniarek ICU aż 89% wskazywało wzrost obciążenia po wybuchu pandemii, wysoki stosunek pacjent-pielęgniarka, brak lub niedobór sprzętu ochronnego oraz niski poziom wsparcia społecznego i organizacyjnego.

  
  

• Szersze dane wskazują, że około 70% belgijskich pracowników doświadcza trudności z efektywną regeneracją po dniu pracy, a aż 21% znajduje się w bardzo wysokim ryzyku wypalenia zawodowego.

  
  

• Warto podkreślić, że ryzyko wypalenia to nie tylko problem jednostki, ale także systemu — belgijskie władze planują postawić kryzys kadrowy w ochronie zdrowia jako jeden z głównych tematów podczas przewodnictwa kraju w Radzie UE.

Co to oznacza w praktyce ?

• Pacjenci mogą doświadczać obniżenia jakości opieki, jeśli pracownicy działają pod ogromnym stresem i zmęczeniem.

  
  

• Placówki medyczne muszą nie tylko dbać o sprzęt i liczby, ale także inwestować w zdrowie psychiczne kadry, rotacje, wsparcie koleżeńskie i warunki pracy.

  
  

• Jeśli pracujesz w ochronie zdrowia lub znasz kogoś, kto pracuje — warto zwrócić uwagę na objawy: chroniczne zmęczenie, brak energii, poczucie osamotnienia w pracy czy myśli o rezygnacji z zawodu. Wsparcie psychologiczne i kulturowa zmiana organizacyjna mają realne znaczenie.

  
  

Tak naprawdę to nie tylko kwestia statystyk — to realna fala, która może uderzyć w cały system. Otwartość na temat zdrowia psychicznego w pracy, działania proaktywne i strukturalne — mogą zrobić różnicę.