Reforma zasiłków dla bezrobotnych

Druga seria listow z informacją o zakończeniu prawa do świadczeń od marca 2026 roku. została wysłana do 43 000 osób, z czego około 20 000 mieszka w Walonii. Tym razem chodzi o osoby, które łącznie spędziły od 8 do 20 lat na zasiłku.

Pierwsza fala, przeprowadzona we wrześniu, objęła osoby pozostające bez pracy ponad 20 lat. Teraz reforma wchodzi w kolejny etap. A już zapowiedziano, że trzecia fala dotknie tych, którzy pobierają zasiłek krócej niż osiem lat.

Celem reformy jest mobilizacja osób długotrwale bezrobotnych do aktywizacji zawodowej. FOREM – podkreśla, że większość osób objętych reformą będzie musiało przejść szkolenia zawodowe, aby zdobyć konkretne umiejętności potrzebne na rynku. „Dla wielu z nich to jedyna droga do ponownego zatrudnienia” – przyznają przedstawiciele instytucji.

W porównaniu z ubiegłym rokiem liczba zapisów na kursy wzrosła o 13 %, co pokazuje, że coraz więcej osób decyduje się na zdobycie nowych kwalifikacji.

Przykładem może być Vincenzo, który po latach bez pracy rozpoczął szkolenie na płytkarza. Po sześciu miesiącach nauki czeka go praktyka zawodowa – a potem być może stabilne zatrudnienie.

Warto jednak dodać, że nie wszyscy zostaną pozbawieni świadczeń. Wyjątki obejmują m.in. osoby powyżej 55 roku życia z minimum 30-letnim stażem pracy, artystów, a także tych, którzy rozpoczną szkolenie przygotowujące do zawodu deficytowego przed 1 stycznia 2026 roku.

Ta druga fala reformy wywołuje jednak pytania natury społecznej i ludzkiej. Czy system zapewnia wystarczające wsparcie dla osób, które przez lata pozostawały na marginesie rynku pracy? Czy kilkumiesięczne kursy wystarczą, by dać im realną szansę na stabilne zatrudnienie? I jak poradzą sobie samotni beneficjenci, których zasiłki stanowiły jedyne źródło utrzymania?

Reforma to z pewnością krok w kierunku większej aktywizacji zawodowej, ale też poważne wyzwanie społeczne, które pokazuje, jak delikatna jest równowaga między pomocą a obowiązkiem samodzielności.